“หนึ่งหนึ่งห้าห้า สกายโฟนสวัสดีค่ะ ขอทราบเบอร์เพจที่ต้องการส่งข้อความนะคะ”
“[สามเจ็ดศูนย์สามเจ็ดหนึ่งค่ะ]”
“รบกวนพูดข้อความได้เลยค่ะ ไม่เกินแปดสิบตัวอักษรนะคะ”
“[พราว ฝันผิดเอง เราเลิกกันเถอะ]”
“ทบทวนข้อความนะคะ…พราว ฝันผิดเอง เราเลิกกันเถอะ…ถูกต้องนะคะ”
“ค่ะ”
“ข้อความนี้จะถูกส่งไปที่เบอร์เพจสามเจ็ดศูนย์สามเจ็ดหนึ่งทันทีนะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการสกายโฟนค่ะ”
หลังวางสาย โอเปอเรเตอร์สาวก็จัดการพิมพ์ข้อความลงในหน้าต่างระบบคอมพิวเตอร์ก่อนกดส่ง เมื่อยังไม่มีสายเรียกเข้า กานต์ถึงได้มีเวลาเพียงครู่หนึ่ง ยกแก้วเซรามิกที่ชงกาแฟทรีอินวันขึ้นจิบ ส่งกลิ่นหอมลอยทั่วห้อง
หญิงสาวมักมัดผมรวบไปด้านหลัง เผยใบหน้ากลมเนียนแต่งหน้าอ่อน ๆ แม้จะไม่มีใครเห็นกลางดึกเลยก็ตาม กานต์หยิบผ้าคลุมที่วางพาดเก้าอี้ขึ้นคลุมไหล่ ทับเชิ้ตคอปกแขนยาวสามส่วนสีครีม เมื่อเริ่มรู้สึกถึงความหนาวที่เพิ่มมากขึ้น จึงขยับเท้าออกจากรองเท้าหุ้มส้นพื้นเตี้ย เสียดสีขาให้ความอบอุ่น กระโปรงทรงเอยาวคลุมเข่าเลิกขึ้นจนรู้สึกหนาวกว่าเดิม หญิงสาวจึงเปลี่ยนใช้ผ้าคลุมมาทับส่วนขาแทน
เธอหันไปมองนาฬิกาแขวนในห้อง เข็นสั้นชี้เล็กสาม เข็มยาวชี้เลขสิบสอง ปฏิทินแขวนด้านข้างกระพือเล็กน้อยจากลมของเครื่องปรับอากาศ ท่ามกลางหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์สลัวติด ๆ ดับ ๆ ม่านลูกไม้ที่ปิดกระจกหน้าต่างสำนักงาน แลเห็นแสงเล็ก ๆ จากเสาไฟฟ้าด้านนอกปรากฏขึ้น
หากเป็นเวลาปกติ โต๊ะไม้เรียงยาวสองแถวจะมีคนนั่งอยู่เต็ม ทุกโต๊ะมีโทรศัพท์บ้านและคีย์บอร์ดต่อกับจอคอมพิวเตอร์ พร้อมโพสอิทหลากสีแปะรอบ แต่พอถึงกะดึกจะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งกานต์เองรับหน้าที่เพียงลำพังในวันธรรมดา จึงทำให้ตอนนี้ทั้งห้องมีแค่เธอคนเดียว เธอทำงานที่นี่ได้มาสามเดือนแล้ว เป็นเครือข่ายใหม่ที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน เจ้าของบริษัทอยู่ต่างประเทศ มีลูกชายกับลูกสาวซึ่งเธอไม่เคยเห็นตัวจริงมาก่อน เคยเห็นเพียงแค่ในรูปเท่านั้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน และไม่รู้ชื่อด้วยเช่นกัน
ไม่รอช้าให้เธอได้พักไปมากกว่านั้น เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกหน หญิงสาวจึงยกหูและกรอกเสียงลงไปเหมือนกับทุกครั้ง
“หนึ่งหนึ่งห้าห้า สกายโฟนสวัสดีค่ะ ขอทราบเบอร์เพจที่ต้องการส่งข้อความนะคะ”
“[สามสามห้าสี่สี่สองครับ]”
“รบกวนพูดข้อความได้เลยค่ะ ไม่เกินแปดสิบตัวอักษรนะคะ”
“[พราวทำอะไรผิดหรือฝัน ขอเหตุผลได้ไหม]”
“ทบทวนข้อความนะคะ…พราวทำอะไรผิดหรือฝัน ขอเหตุผลได้ไหม…ถูกต้องนะคะ”
“ครับ”
“ข้อความนี้จะถูกส่งไปที่เบอร์เพจสามสามห้าสี่สี่สองทันทีนะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการสกายโฟนค่ะ”
หญิงสาวถอนหายใจ หลังรับทราบความสัมพันธ์สองคู่นี้ที่มาถึงจุดจบเสียแล้ว
กานต์ยังจำได้ดี ตั้งแต่วันที่เธอรับหน้าที่เข้าเวรกะกลางคืนเพียงลำพัง เธอมักได้รับสายจากฝันและพราว ตั้งแต่ครั้งแรกที่ทั้งสองเริ่มคบกันเมื่อเดือนที่แล้ว และรับรู้ได้ว่าช่วงหลังฝ่ายหญิงมีท่าทีเปลี่ยนไป




26/3/2538
370371: ทำอะไรอยู่ พราวคิดถึงนะ
335442: กำลังจะนอน คิดถึงเหมือนกัน เจอกันพรุ่งนี้
370371: นอนไวจัง ฝันดีครับ พราวรักฝันนะ

29/3/2538
370371: พราวขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยนะ
335442: ช่างมันเถอะ ฝันเองก็ผิด
370371: พรุ่งนี้จะพาไปกินของอร่อย คิดถึงเสมอ
335442: อืม เจอกันพรุ่งนี้

1/4/2538
370371: เดือนหน้าจะมีคอนเสิร์ตพราว ไปกันนะ
335442: เราไม่ชอบพราว
370371: ลองไปฟังด้วยกันสิ เผื่อฝันจะชอบ
335442: ทำไมชอบบังคับ ฝันไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้



c
เธอคือความฝัน ในใจฉัน
เพียงความฝัน ที่แสนไกล
ดั่งคว้าดาว บนฟ้าไกล 

ไม่มั่นใจ จะคว้า